Dag 2 : "zonne grote vuurbal, jonguh!!"

Brrrr da’s balen, wakker worden op een lek luchtbed. Kijken of en hoe we dat vandaag gaan oplossen. Mooi is wel dat we in de schaduw van een boom voor onze camper zitten met een vers gezet kopje koffie. Op dit moment staat er een lekker windje en is er geen wolkje aan de lucht. Zo even het oventje aanzetten en broodjes bakken. 

Ontbijt, wat wil je nog meer!!

Daarna gaan we eens kijken wat de omgeving ons te bieden heeft.

We starten met een wandeling door Ventimiglia. Op de berg zien we iets branden en zo te zien en te horen gaat de brandweer er op af. Niet het hele stadje gaan we doen, maar wel vanaf de camping in de richting van zee. De camping ligt werkelijk midden in Ventimiglia. Geen familiecamping maar voor ons doel….. misschien wel de beste accommodatie van de afgelopen 10 jaar. Het is klein, schoon, knus, en als donderdag alles open gaat misschien ook wel heel erg gezellig. Het ziet er goed uit!! Het belooft veel……. www.campingroma.it Later horen we dat in verband met de Grand Prix vanaf donderdag alles vol zit.

In het dorp volgen we de route naar de zee. Vergezeld van een adembenemende blik op de achter ons liggende Alpen lopen we plotseling op het grindstrand. De wandelschoenen knellen nog niet anders…… De boulevard van Ventimiglia mag er zijn hoor, barretjes, restaurantjes, pizzeria’s, gelateria’s alles is er. Door kleine straatjes begeven we ons langzaam richting treinstation en daar zien we dat ook in Ventimiglia de wat meer nuttige winkels zich achter de boulevard bevinden.

Het station van Ventimiglia ligt er opgeruimd bij. Achter een wat oude en rommelige facade gaat een mooi georganiseerd geheel schuil. We proberen twee ticketautomaten en vermoeden dat die ook door een Ferrari ingenieur zijn gemaakt, misschien werkt het wel maar hoe weten we nog niet. Een charmante dame achter een loket voorziet ons van twee tickets Ventimiglia – Monaco Monte Carlo vv á €7,60 per stuk. Daar krijg je geen pijn in de buik van. Op perron 2 stappen we in een keurig nette tweedekker en gaan bovenin zitten. Nadat we via de intercom zijn gewaarschuwd dat de trein 2 minuten later dan gepland vertrekt zakken we gerustgesteld in de airconditioned coupe in onze stoelen. Lang duurt dat niet want als we vanuit Ventimiglia door de eerste tunnel zijn veren we aangenaam verrast overeind, wat een uitzicht, de blauwe mediterranee, strandjes, het lijkt wel of we over het strand rijden, zo dicht bij. Op zee zijn heel veel jachten te zien. Geweldig en natuurlijk kan onze syntus of hoe het nu ook mag heten er niets aan doen maar het is wel even anders dan via Doetinchem naar Arnhem reizen. Via plaatsjes als Menton en Roquebrune Cap Martin bereiken we binnen 24 minuten Monaco.  

Tja, dan stap je in Monaco uit de trein. Krijg je de neiging om voeten te vegen. Alles marmer, rolstrappen en liften, zelfs richting uitgang kun je op een rolweg gaan staan. Je hoeft niet te lopen, de airco houdt het aangenaam in het station. Buiten krijgen we een klap in ons gezicht van de warmte, het is 11 uur ’s morgens en volgens mij tik de thermometer de 30 garden al aan. Nu zijn wij natuurlijk in Nederland al wwel verwend maar dit is dan weer de overtreffende trap.  Via kleurrijke borden worden we in de richting van het formule 1 circuit geleid. Ach eigenlijk is alles formule 1 deze dagen in Monaco. Als ik bij de lokale Ferrari dealer mijn vaderdagcadeau heb uitgezocht en het transport naar Nederland heb geregeld kunnen we eindelijk verder. Later zal Bertus zeggen dat we gewoon de winkel uitgeschopt zijn omdat we vroegen wat het allemaal ging kosten……. Haha grapje.

Vaderdag cadeau 2011!!!!

We hebben wel mazzel want het is niet erg druk in Monaco. We kunnen het hele circuit over inclusief de pits. Lopend over het circuit krijgt Bertus Paul Di Resta (coureur Force One India) en David Coulthard (oud coureur) zo ver dat ze met hem op de foto gaan. 

In het midden is van Wessel!!!

We vergapen ons aan beroemde plekken zoals La Rascasse waar Schumacher ooit de kwalificatie trachtte te manipuleren, Piscine, en de tunnel en zien de plekken die we al 10 jaar op TV zien en waar we vanaf donderdag kunnen plaats nemen en live kijken. We zien het beroemde Casino en hotel de Paris. De jachthaven!!!! Monaco is al  in alle superlatieven beschreven, nou het klopt. Maar denk je nu, goh wat een lekker sfeertje…… het is allemaal nogal gemaakt. Als je een kok van zo’n 50 meter jacht, of schip of hoe het ook mag heten (aftrekpost??) de luxe levensmiddelen ziet keuren die door de lokale ondernemers worden afgeleverd dan weet je dat er weer een flink feestje wordt gevierd. Een feestje dat de Grand Prix formule 1 Monaco heet en waar je mag laten zien wat je hebt. Ik denk dat er wel voor een miljard aan ijzer in de haven drijft. 

Uitzicht over de haven Monaco!! 24/5/2011

Als we een bewaker weten te omzeilen en terecht komen in de paddock waar de hospitality kastelen van de renstallen worden opgebouwd weten we dat hier de overtreffende trap van het feestje gaat plaatsvinden. Wat een luxe!!!! Wat mooi ook. Wat lullig voor die bewaker dat we hier toch lopen ;-)

Tijdens de wandelingen krijg je natuurlijk trek en Bertus ontdekt de MacDonalds in Monaco. “Effe kijken of ze hier een Mac Escargot hebben” Niet veel later pakken we toch even een colaatje en big mac om onze honger te stillen. Nog een fijne cappuccino na en de jongens kunnen er weer even tegen. Dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Ik zie een paar mensen rennen en aan de wijze waarop denk ik “fototoestel aan zetten.” Midden op de racetrack aan het einde van start staat een vrachtautootje tegen de vangrail in de brand. Al snel denk je “zonne grote vuurbal jonguh, bam!!” maar als de pompiers op zich laten wachten en de brandende diesel begint weg te stromen ga je hem knijpen. Een dikke vette zwarte rookpluim markeert de brandplek, toeristen worden ineens ongewild ramptoeristen, ahhhh eindelijk daar is de brandweer, snel en vakkundig wordt de brand geblust. 

Zonne grote vuurbal jonguh, bam!!

De mensen van de ACM en FIA staan zorgelijk naar het wegdek te kijken, oeps, overwerk, de weg zal hersteld moeten worden. Wij vervolgen onze weg, het loopt richting 15.30 uur, we willen richting “huis”. De treinreis terug verloopt net zo voorspoedig als heen. Na een 15 minuten wandeling zijn we bij de camper, ai, luchtbed lek herinner ik mij. Rustig aan eerst een lekker koud biertje, even douchen, en dan even kijken naar een nieuw luchtbed. Via de receptie krijg ik een adresje in het dorp. Aangekomen in de winkel wordt ik te woord gestaan door een vitale 80-er. Volgens hij is hij iets slechtziend en slechthorend. Hoe maak ik die man duidelijk dat ik een luchtbed wil hebben om op te slapen?? Uiteindelijk vinden we in de winkelvoorraad een geschikt model voor een geschikte prijs. De beste man doet me zelfs met handen en voeten voor hoe ik het ding moet opblazen en leeglaten. "Pfffff normale!!!"Terug bij de camper plof ik het ding in de voortent en ben toe aan mijn tweede koude biertje. Vanavond even culinair Ventimiglio ontdekken, u hoort, a domani!!